In het kader van ‘een leven lang leren’ lees ik veel management en coachboeken. Op dit moment ben ik bezig met het boek ‘366 dagen succesvol’ (ja toeval wink-emoticon ) van dezelfde heren als de aanstekelijke facebookpagina ‘365 succesvol’ (een aanrader om te liken trouwens). In het najaar heb ik bij hun een kennismakingsseminar bijgewoond. Leuk en inspirerend en geweldig om te zien en te ervaren hoe zij in een paar jaar tijd hun concept ‘365 dagen succesvol’ zo succesvol op de markt hebben gezet. Veel informatie uit het boek is bekend en gebruik ik in mijn trainingen,… dat leest dus lekker weg en voelt als één groot bevestigingsfeest.
Gelukkig ook een hele mooie eyeopener over ‘familiesystemen’… (ja-ik-werd-geraakt…). Je kunt je familie zien als een ‘systeem’ – als je daar voor jezelf een plaatje van vormt dan kan je je grootouders naast elkaar plaatsen (of zelfs je overgrootouders en nog verder), waar je ouders dan weer uit voort komen, en waar vervolgens jij weer uit voortkomt. Als een soort stamboom eigenlijk. In de meeste familiesystemen is wel wat gaande. Want veel van dit soort systemen staan bol van teleurstellingen door niet vervulde verlangens… Als kind (in de kinderleeftijd) probeer je In zo’n systeem aandacht en liefde te krijgen. Erg belangrijk want van aandacht en liefde groeien kinderen… letterlijk. (maw: kinderen die geen liefde en aandacht krijgen lopen groeiachterstanden op. Uit onderzoek (?!) blijkt zelfs dat kinderen die helemaal geen liefde en aandacht ontvangen hier uiteindelijk aan kunnen sterven)… Vragen om aandacht en liefde is dus een overlevingsmechanisme…
Tot zover was het bij mij bekend… en toen gooiden de schrijvers het plaatje helemaal om… Staan in mijn plaatje mijn ouders vóór hun ouders en sta ik helemaal vooraan. In hun plaatje staan je ouders óp de schouders van je grootouders (en die weer óp de schouders van hun ouders) en sta jij in gedachten óp de schouders van jouw ouders. Er ontstaat dan een mooie, immens hoge familietoren… En dat geeft nou net een ander perspectief…
Citaat uit het boek*: “Je ouders kunnen al hun kracht inzetten om je te dragen en voelen zich nuttig en sterk, zo gaat dat generatie na generatie. En generatie na generatie ziet wat de ander nooit heeft kunnen zien en nooit zal zien omdat ze een trede lager staan… Met andere woorden: Je ouders zullen waarschijnlijk nooit werkelijk begrijpen wat jij ze probeert te vertellen. Immers, je ziet veel verder dan zij. Je bent letterlijk veel groter. En je bekijkt het ook nog eens vanuit een heel ander perspectief. De verwachtingen die we vaak van onze ouders hebben, dat ze volledig begrijpen welke keuzes we maken en dat ze die keuzes ook ten volle zullen ondersteunen, kúnnen ze vaak simpelweg niet waarmaken. Ze hebben het te druk met jou dragen en zullen nooit zo ver zien als jij. Wees dankbaar voor het feit dat je er bent. Zonder hen was je er nooit geweest. Accepteer dat ze je dragen en dat je verder geen bevestiging meer nodig hebt”…
Door deze sprong omhoog ben ik vandaag weer een stukje gegroeid… en is de familieverbinding weer wat duidelijker geworden…
Past dit ook in jouw systeem?
* Bron: 366 dagen succesvol (David de Kock & Arjan Vergeer)
