We zijn met 6, en 4 van ons zijn vroeger (= lagere/middelbare school) gepest. Een behoorlijk schokkend cijfer vinden we… Ik hoop dat dit cijfer niet representatief is voor de gehele samenleving. De reden is voor ons allen onbekend (kan wel wat verzinnen, te lang, te speels, een beugel, puisten, te klein, te dik, te dun, te sloom, te slungelig, te weinig borsten (of juist teveel), te lelijk… maar ja, als ik foto’s van de middelbare school terugkijk zijn pubers überhaupt slungelig, puisterig, lelijk en niet helemaal in verhouding wat betreft lengte en volgroeidheid van het lichaam etc.).
Het pesten heeft in meer of mindere mate effect op ons gehad. De één had er wat eerder vrede mee dan de ander, maar het heeft ons allen getekend en gezorgd dat we (of laat ik voor mezelf praten) langer dan ons lief is de kat uit de boom moesten kijken bij nieuwe contacten. Ik heb me lange tijd na het pesten vaak nog gepest gevoeld. Een scheve blik kon me al weer ver terug in de tijd werpen. Het maakte dat ik me niet volwaardig (en veilig) voelde en altijd op m’n hoede was. – Toch is het ook ons gelukt een hechte vriendenclub op te bouwen… 
? (en zijn we ook best goed terechtgekomen). Al ruim 20 jaar zijn we hecht, hebben we lol, hebben we behoorlijk diepe gesprekken, kunnen we tranen met tuiten met elkaar lachen (en huilen), zijn we soms geërgerd of elkaar even zat… maar vooral voelen we ons veilig om ‘gewoon’ onszelf te zijn. Nu met z’n zessen hangend op de bank van een vakantiehuisje met wijn en/of thee, krantje, candy crush, of telefoontje na een heerlijke zonovergoten dag en vooruitkijkend op nog een paar lekkere dagen met elkaar op ons jaarlijkse gezamenlijke weekendje weg (zonder mannen en kinderen)…
Soms vraag ik me weleens af… Hoe zou mijn leven eruit gezien hebben als ik niet gepest was… zou het dan net zo leuk zijn nu…?
#weektegenpesten
#gevormddoorhetleven #tochmoetpestenstoppen
