Het goede voorbeeld geven… een groot goed richting kinderen. Ik raak dan ook in ernstig conflict met deze waarde, dit schooljaar richting zoon Jaap. Een nieuw fenomeen heeft zich namelijk aangekondigd: het werkstuk!
Ik hou van deadlines, hoe dichter een deadline nadert, hoe scherper ik wordt. Ik schrijf graag, voor mezelf en in opdracht. Voor mezelf is ‘t het lastigst, want geen deadline. In opdracht maak ik het mezelf lastig door pas te kunnen starten als ik volledig gefocust ben. Het meest houd ik van de soort opdrachten die beginnen met: ‘ heb jij vandaag tijd voor…’. ‘Oh,’ wat ga ik dan goed en wat kan ik dan van ‘mijn werk’ genieten. Ik blij, opdrachtgever blij… gezin minder blij, want ik sluit mezelf (letterlijk en figuurlijk) op. Ik ben er wel, maar ben er ook niet. Ik start ‘s morgens vroeg of ga ‘s avonds laat nog even door. Zelfs tijdens ‘pauzes’ ben ik er niet helemaal, mijn hoofd zweeft nog ergens tussen letters en woordcombinaties. Ik hou ervan…
Jaap moet binnenkort voor het eerst in zijn schoolcarrière een werkstuk afleveren. Afgelopen vrijdag uiterlijk moest het onderwerp bekend zijn. Voor de zekerheid bedacht ik dat het slim was samen even op het instructiememo te kijken voor de deadline… 2 december. Mooi, 8 weken dus, tijd zat voor de juiste focus en een goede brainstorm 
(= het halve werk). Als ik verder voorlees wat de bedoeling is, zie ik tot mijn grote schrik dat hoofdstuk 1 al eind komende week ingeleverd moet worden. Hoofdstuk 2 en 3 (vanwege vakantie) twee weken later. Hoofdstuk 4, weer een week later. Vervolgens zijn er nog vier (!!) weken voor afronding en eventueel nog een extra hoofdstuk een voorwoord, afsluiting etc… Ik raak direct in verwarring… hoe? wat? waarom? Zo veel tijd, maar toch niet, en zo verspreid… zo raak je toch nooit in de juiste ‘flow’. Natuurlijk moet Jaap ‘m zelf maken en zijn wij ouders er puur voor de geestelijke ondersteuning, maar eind deze week hfstk 1 al laten zien van iets wat over 8 weken pas af moet zijn… en ik moet ‘m ondersteunen? Ik vrees voor de komende donderdagavonden/nachten/ en de vrijdagochtenden vroeg… Arm kind, met zo’n moeder 
?
? 
?
