Twee lastige gesprekken vandaag. Beide geen coachgesprekken maar in een geheel andere voor mij nog behoorlijk nieuwe (vooral zakelijke) rol. Één puur zakelijk waarbij de gesprekspartner zichtbaar in dubio raakte en één met een dierbare vriend/collega die slecht in zijn vel zit.
Zichtbare gevoelens benoemen, verbinding blijven zoeken, eerlijk bespreken hoe de zaken er voor staan, geen dubbele agenda hanteren, bij mezelf blijven, niet de ‘coach’ uithangen… en vooral bedenken dat dat waar je geen invloed op hebt en ook niet op zult krijgen je ook niet moet proberen het toch te krijgen…
Oefening baart kunst, en leren door vallen en opstaan. ‘Van de moeilijkste momenten groei je het meest’… zeg ik met een zowel meelevende als vastberaden blik tegen de eerste. Eigenlijk heb ik het ook een beetje tegen mezelf…
“Gras groeit niet zonder regen”. Even lekker wat clichés uit de kast halen… (clichés zijn clichés omdat ze zoveel waarheid bevatten)…
