Dag 301!! Met nog 65 dagen en nog ca. 16.000 woorden te gaan ga ik me meer en meer realiseren dat verbinding onlosmakelijk verbonden is met het tegenovergestelde… loslaten. Sterker nog loslaten werkt bij tijd en wijle vele malen verheldender dan krampachtig blijven proberen te verbinden. En dat is nou juist wat dit jaar steeds beter lukt. Loslaten van mensen, van oude door overerving overgenomen waarden, nare gewoontes (waaronder stukje bij beetje mijn perfectionistische inslag), loslaten van het grote ‘alles willen doen voor iedereen’ en het iedereen naar de zin willen maken’, tot loslaten van ‘dingen’ waar ik totaal geen invloed op heb.
Een hele mooie die ik heb losgelaten is ‘de goede vrede bewaren’,… Gaat iemand over mijn grens…? Dan is dat geheel op eigen risico… Natuurlijk kan ik me verbinden met iemands ‘waarom’, met iemands verleden, daar ben ik ontzettend goed in, maar hé, het zijn wel míjn grenzen hè… 
😉 Dat wil niet zeggen dat ik meteen uitzinnig uit mijn bol en er vol met de vuisten in ga als er iemand over mijn grens heen gaat (dat strookt niet met mijn waarden), maar wel dat ik het herken bij mezelf en het stop. Dat ik de emoties herken die bij de situatie horen, of dat het aangeraakte herinneringen zijn die de emoties losmaken. Ik geef het aan (niet altijd meteen, maar je mag ergens op terug komen), en betrek het minder op mezelf. ‘Het ligt niet meer ‘altijd maar’ aan mij’… Ik neem niet meer de verantwoordelijkheid voor andermans daden, aan mijn eigen verantwoordelijkheden heb ik genoeg. En door dit soort zaken los te laten, is er weer extra ruimte voor nieuwe of verbeterde verbindingen… (verbindingen 2.0).
En dat is zo fijn en verhelderend… (Hé ja ik ben een keigoede coach*, maar vooral ook mens… Ook ik heb te maken met tegenslagen, ‘kramp in mijn denken’, gevoelens van onlust en soms pure chagrijn… daarom heb ik zelf ook een coach).
Loslaten is niet heel makkelijk (net zoals echt verbinden dat niet is). Maar hoe duidelijker je visie op het leven, hoe makkelijker het loslaten gaat. Mijn jaar begon met vier crematies vrij snel achter elkaar, opgevolgd door het bericht dat mijn broer ernstig ziek is en misschien wel dood gaat, er was wrijving in de familie, onuitgesproken irritaties, en vooral gedoe en onrust… Toch bleef en blijf ik positief en blij en enthousiast zijn, gewoon omdat ik dat ben. Niet voor niets staat er een grote glimlach op mijn nieuwe logo. Mijn waarden zijn mij helder, mijn principes en mijn kwaliteiten ook. Maar ook het tegenovergestelde is mij niet vreemd, mijn ‘onkundes’, en mijn zwaktes en allergieën. Richt je vooral op het versterken van je kwaliteiten, en verspil niet teveel energie aan veranderen van iets wat niet of slechts zwak aanwezig is… en daar bevindt zich de start van het grote ‘loslaten’…
Laat los wat je niet kunt veranderen, ken je eigen verantwoordelijkheid en betrek niet van alles op jezelf, want voor die verantwoordelijkheid zijn je schouders te smal… ik kende het inzicht natuurlijk al vanuit mijn opleiding en vele managementboeken, maar het ook echt voelen is van een heel andere orde…
Die schaduw achter je, als je in het licht staat, dat ben jij ook… je bent een geheel van kwaliteiten en zwaktes, als je je daarmee verbindt (dus ook met je zwaktes) dan kan je loslaten dat alles ‘goed/perfect of nog beter’ moet zijn.
En hoe zit dat dan met de verbinding met de wereld…? Het grote ‘als we ons met elkaar verbinden, dan spreidt zich dat als een olievlek uit en wordt de wereld vanzelf een beetje mooier’. Dat geldt nog steeds, meer dan ooit. Maar wel met de juiste en nog draagbare ballast op je schouders, en vooral niet alleen, maar met zijn allen. Als jij geen invloed hebt op iemand, wellicht heeft een ander dat wel. Sta open voor andermans visies, en heb respect… Als je je daarmee verbindt dan is het plakstripje veel makkelijker los te pulleken. En laat wat niet meer past vanzelf wel los…
Oefening:
Ervaren hoe het is om los te laten… span dan 30 seconden al je spieren aan, zo hard als je kunt, en dan zelfs nog harder. Vergeet niet je gezicht, je buik, je schouders, je voeten, je handen, je kuiten, je billen. En laat dan de spanning in 1x los… bevrijdend hè…
*(NB – quote: ‘ik ben een keigoede coach’, dat mocht ik voorheen niet van mezelf zeggen en klinkt wellicht onbescheiden, maar ook dat heb ik losgelaten, want waarom zou ik mijn klanten tegenspreken. Ik heb me er mee verbonden, als ik het zelf al niet geloof waarom zou een ander dat dan wel doen).
