Ik heb het boek nooit gelezen, het cynisme spat ervan af als je de achterkant leest. Dat weerhoudt me… Ik word enorm blij van de titel en dat gevoel wil ik niet kwijt. Niet dat er iets mis is met een beetje cynisme op z’n tijd, maar als ik het lees dan zuigt het me er waarschijnlijk helemaal in waardoor mijn eigen cynische kantje altijd een tijdje versterkt lijkt te worden (in ieder geval een effect dat zomaar een paar dagen aan kan houden na het lezen van een goed geschreven boek, en dat schijnt het te zijn).
Ik vind het leven vurrukkulluk, ondanks zijn cynische en puur harde ‘kantjes’. Ik geniet ervan en voel me ook als het enorm tegenzit blij dat ik, of dat wij mensen, het zo bewust mogen meemaken… Dat we de kracht van het leven mogen en kunnen voelen, de kracht van het bewustzijn, de kracht van de natuur, de kracht van het ingewikkelde samenspel van zenuwen/hormonen/neuronen/neurotransmitters etc, de kracht van het lichaam en de geest dat door de juiste samenstelling van de lucht binnen de dampkring ons dat wonderlijkbaarlijke gevoel van het bestaan geeft…
En het allermooiste is dat we dat kunnen delen met anderen, dat we verbinding kunnen maken met elkaar omdat alles met elkaar in verbinding staat en dat we daardoor nog gulukkuggur kunnen worden. Wij mensen, ‘die slechts hele kleine onbelangrijke partij’, in dat enorme grote geheel van verbinding… Mooi hè…
#hartgeschreven #mijnvisieophetleven
