‘Is goed schat!’, zegt ze uiterst hartelijk op z’n ‘plat Amsterdams’. Ik kon de juiste straat niet vinden, de straat die ik moest hebben (dacht ik) was opengebroken, en overal was eenrichtingsverkeer. Ik kwam in een soort ‘loop’ terecht. Zonder tomtom en al te laat voor mijn afspraak. Gestrest en verdwaald in Amsterdam-Geuzenveld… (De laatste keer overigens dat ik zonder navigatie de auto in stapte). Nu moest ik het wel vragen, maar aan wie…
Schuchter wend ik me tot een wat oudere Marokkaanse dame, in vol ornaat, inclusief henna tatoeage in haar gezicht. Schuchter vraag ik of iets mag vragen (eigenlijk was mijn beurt toen al voorbij). Ze praat slechts een klein beetje Nederlands, maar wil me uiteraard helpen. Ik schijn er bijna te zijn, nog maar twee straatjes verder. Opgelucht bedank ik haar van harte. Ze lacht vriendelijk en geeft een knipoog terwijl ze de woorden hierboven geschreven liefdevol uitspreekt…
Ik bloos en schaam me voor mijn eerdere gedachten… ik was bang dat we elkaar niet zouden begrijpen en dat ik maar beter iemand zou kunnen zoeken die wel de Nederlandse taal machtig is… Als ik eraan terugdenk krijg ik weer het schaamrood op mijn kaken… Het was het moment dat ik definitief besloot 1 januari te starten met mijn 366 dagen project… Verbinden is het antwoord!!!
Hopelijk heeft haar Henna-tatoeage goed zijn werk gedaan en haar beschermd tegen mijn gedachten… als bescherming tegen kwaad en onbegrip…
