Het is gelukt! Ik heb in de krant van vandaag een ‘niet polariserend stukje’ over de aanslag in Berlijn gevonden… het gaat over verbinding zoeken met anderen en over ‘mensen met voelhorens in de samenleving die het verschil kunnen maken en radicalisering in een vroeg stadium zien, zodat je het kunt tegengaan’.
Nee, ik ben niet naïef… Nld zal ook een keer aan de beurt komen. Maar ik weet ook dat wijzen naar elkaar niet helpt. En dat berichten in de krant met een kop als ‘Asielchecks falen’, ‘Onze veiligheid staat op het spel’ de angst groter maakt dan noodzakelijk. Angst heeft de neiging te regeren, dat is een menselijk trekje. Dus automatisch zetten ‘wij – de ene kant van de pool’ ons af tegen ‘zij – de andere kant van de pool’. Maar wat als we met z’n allen nou eens starten vanuit het midden…?
Ik weet dat vraagt iets van ‘ons’, het vraagt om te beginnen opmerkzaamheid en bewust worden van de momenten dat je je laat leiden door populistische oneliners over bijvoorbeeld ‘asieltsunamies’. Maar ook dat geeft niet. Het geeft niet als je soms even meegevoerd wordt door je angst, als je je daarna bewust wordt van je gedachten is er toch weer een stap gezet. En echt oefening baart kunst, het gaat kleine stap voor kleine stap… Ik ben er al (minstens) 356 dagen bewust mee bezig, en nog steeds trap ik wel eens in niet verbindende valkuilen die ik hier niet eens durf te noemen, maar ben me er wel bewust van…
Stap voor stap… morgen kan je al beginnen. Weet je wat een mooi begin is? Een glimlach en een groet. Lach naar en/of groet morgen eens vijf mensen die je niet kent en waarbij je dat normaal niet zou doen… (een te kleine stap? Toe aan een grotere uitdaging? Zet gerust een grotere stap. Stop bijvoorbeeld met wrange grapjes maken over anderen, of stap op de persoon af waar je je aan ergert en al een tijd over praat… echt de verbinding zal je verbazen… 
❤ )!
Wat ga jij doen…?
