Nog wat gesmokkeld vandaag met twee extra posts… maar ‘t jaar is nu echt rond. ‘t is klaar! Iedereen is naar bed. Ik zit net als 366 dagen geleden nog even in mijn eentje de dag, avond en nacht van me af te schudden. En heb een wat onbestemd gevoel. Vanavond voor het eerst alle kinderen erbij. Lieve hield zich groot. Veel geluid, veel gejoel, veel gedoe… Vind je het leuk Lieve? Haar ‘ja’ overtuigd me maar half. Half omdat ik haar zie genieten van de jaarlijkse bingo, het spelen met de andere kinderen, en het afsteken van sterretjes, maar de herrie van de volwassenen die anders dan anders zijn, de harde muziek en het vuurwerk kunnen haar niet bekoren. Om half 1 zegt ze het allemaal vanaf haar bedje verder te gaan bekijken. We kletsen nog even wat en dan stort ze in slaap. Jaap eigenlijk hetzelfde…, maar die houdt zich iets langer groot. En eigenlijk… heb ik precies hetzelfde gevoel… En mijn ‘ja’ is al net zo niet overtuigend.
Het afschudden van de avond lukt niet zo. Ik ben nog niet klaar om te gaan slapen en voel weemoed nu bij mijn 366ste stukje… het voelt raar. 366 Dagen geleden voelt als gisteren. Maar wat heb ik genoten van het schrijven van de stukken. Maar ook een vreemde gewaarwording om je gevoel als in een dagboek zo bij te houden, en de ervaringen die je anders meestal snel achter je laat weer terug te kunnen lezen en het gevoel dat erbij hoort ook zo weer op te roepen is… Ik kijk er met veel genoegen op terug en ben dankbaar voor het grote bereik en alle reacties op mijn stukjes!!
Ik wens iedereen zo intens veel tevredenheid het komende jaar… pas op jezelf, heb lief, mededogen, let op je grenzen, en neem jezelf vooral niet te serieus!! Dan komt het vast goed in 2017…
Tot snel 
?
