‘mama?’ fluistert ze zachtjes… ‘wat is er lieffie?’ vraag ik… ‘mag ik je een geheim vertellen?’… ‘Ja, natuurlijk mag dat, alleen als je dat zelf wilt’, ‘Wil je het aan niemand doorvertellen?’… ‘erewoord’… ‘Mama? Ik hou niet zo van kort haar.’…
————————
Afgelopen vakantie-oud-en-nieuw-week waren we een week weg met ons gezin en twee andere ‘koppels’. 6 Volwassen en 7 kinderen. Genoeg kinderen dus om met elkaar te spelen, en dat gebeurde ook volop… Alleen niet met het zwemmen…
Als de andere kinderen gingen zwemmen kon onze dochter Lieve (net 7) niet mee omdat ze haar zwemdiploma’s nog niet heeft… De andere gingen elke dag… langdurig… (logisch). Gelukkig is Lieve makkelijk, het maakt haar niet uit… zegt ze… en gaat vrolijk alleen spelen of kleuren, dat kan ze uren volhouden, volledig in haar eigen wereldje… Zij vermaakt zich, de andere kinderen vermaken zich en wij vermaken ons ook, dus iedereen blij… Toch…?
Een typische valkuil waar ik ‘omdat ze zo lekker makkelijk is’ regelmatig intrap…
Deze vakantie echter niet… Ik ben, bijna elke dag, ook met haar naar het zwembad gegaan. Niet zo lang en zo vaak als de anderen kinderen maar wel vaak… En omdat ze nog geen diploma’s heeft hield ik haar natuurlijk continu in het oog… Gevolg: we hebben schitterende gesprekken gehad. Schitterende diepgaande 7-jarige gesprekken – over geheimen: ‘mama heb jij geheimen?’ – over school, over wie wel leuk is en wie niet en waarom niet, over moeilijke dingen, over leuke dingen, over de sterren, over het heelal, over andere planeten, over bomen, mos, herten, mieren, over prinsessen (van fantasia) over alles… ja, ook over haar… over kort haar, welteverstaan… mijn haar is kort… aan een kant zelfs nog behoorlijk veel korter dan aan de andere…
Ik hou van haar…
Wat zijn de laatste tijd jouw momenten van ‘ultieme’ verbinding geweest met de mensen van wie je houdt?
