‘Stel je niet aan, schud het maar gewoon van je af. Probeer het te negeren…’ Als een kind gepest wordt op school dan zijn positieve, meelevende reacties die het kind daarop op school krijgt van leerkrachten en thuis van ouders, broers, zussen van groot belang voor de verwerking. (Slachtoffers van pesten hebben soms nog tientallen jaren last van het ‘pestleed’).
Word je steeds weer goed en liefdevol opgevangen na een pesterij. Wordt er naar je geluisterd, word je gelooft en wordt er iets aan het pesten gedaan dan kan je je waarschijnlijk goed voorstellen dat het lange termijn effect minder heftig is dan wanneer je steeds maar weer met een kluitje in het riet gestuurd wordt. Krijg je keer op keer te horen dat je je er niets van aan moet trekken, je ‘ook wel een beetje gevoelig bent’, je niet zo aan moet stellen, dat het maar plagerijtjes zijn en dat je daar maar tegen moet kunnen. Of krijg je te horen dat je je weerbaarder op moet stellen, eventueel zelfs naar een weerbaarheidstraining moet of er maar een keer op los moet slaan dan krijg je op dat moment nog meer redenen om aan jezelf te gaan twijfelen aangereikt… Echter ditmaal van de mensen die de taak hebben je te beschermen, ditmaal van de mensen die van je houden. Immers de pesters worden met deze goedbedoelde ‘handreikingen’ in het gelijk gesteld… je stelt je aan, er is niets aan de hand, je bent niet weerbaar en ook nog slap want je vecht niet terug. Met andere woorden je bent een zwakkeling en een loser. Er staat een hele grote dikke ‘L’ op je voorhoofd.
Ik weet niet wat erger is, het gepest worden, of de reactie erop…
Dus ouders, leerkrachten, buurtbewoners… neem meldingen van pesten altijd serieus. #weektegenpesten #altijdtegenpesten
